وقتی حرف از بازی میشه معمولاً به دو طرف فکر می‌کنیم که باید با همدیگه مقابله کنند اما این روزها...

اما این روزها یه بازی هم وجود داره که برنده و بازنده درونش معنا نمیده ، چون دو طرف وجود نداره و همگی در یک طرف و یک تیم قرار دارند .

متأسفانه توی این بازی که این روزها به راه افتاده ، یه قانون براش ساختن : هرکس در این بازی شرکت کنه که هیچ ، اما اگر کسی نیاد توی بازی یا باهاشون مخالفت کنه متهم میشه ...

به چی؟

متهم میشه به بی‌شرفی ، بی‌غیرتی ، وطن فروشی و حتی حرامزادگی ( چه بسا مورد خشونت هم واقع میشه )

آهای جماعتی که به نظام جمهوری اسلامی معترضید ، شماهایی که خودتون را با شرف و باغیرت میدونید ، یادتون رفته که ما همه ایرانی هستیم ، همه ما ، ما و شما همون آدم هایی هستیم که تا دیروز توی خیابون ، توی مترو ، توی صف نانوایی ، توی دانشگاه و مدرسه یا سرکار همدیگه رو میدیدیم ...

اگر امروز مخالف نظام شدید ، چرا به بقیه نسبت بی‌شرفی و بی‌غیرتی و حرامزادگی میدید؟ شما می‌تونید مخالف باشید ، شما می‌تونید نظام سیاسی کشور رو قبول نداشته باشید اما روا نیست به خاطر این اختلاف نظر ، همه هموطنان خودتون رو به باد ناسزا بگیرید . با این منطق اگر برادر یا خواهر شما ، دوست یا همکار شما هم روبروی شما قرار بگیره ، بهش نسبت های ناروا میدید؟

همه ما ، ما و شما ، همگی ایرانی هستیم ، دوست و برادر و هموطن هستیم پس چرا دارین با این منطق پیش میرین؟

روی این حساب که هرکسی با عقاید و نظرات ما مخالف باشه باید باهاش دعوا راه بندازیم و شروع به فحاشی کنیم .

اینایی که با این منطق میگن نه به جمهوری اسلامی ، معلوم نیست فردا با چه وسیله و چماقی میخوان ما رو به جون هم بندازن ، اون طرف آبی ها خودشون نشستن لب گود و میگن لنگش کن

خودشون نشستن توی خونه هاشون ، جوون های ما رو تشویق میکنن به شورش ، خب عزیز من چرا خودت پا نمیشی بیای؟ اصلا میگیم مسیح علی‌نژاد نمیتونست ، علی کریمی که همین جا بود ، اما برای این که خودش آسیب نبینه ، اموالش رو فروخت و رفت از بیرون آروم و بی‌دردسر داد بزنه نه به جمهوری اسلامی ، خب تو اگر دلسوز بودی میموندی همینجا پیش مردمت دل میسوزوندی